Ilusão _ Iluzio

Ilusão

Estou na praia.

O ano se despede  

em dores  e festas. 

E o mar

 prossegue

com tédio

o seu ofício.

Eis que a noite

 estremece;

e percebo a lua

cheia vestida de sol.

Com enlevo,

meu pensar flutua 

nessa luz dourada

a sustentar a falsa

majestade da lua,

que reflete solitária

o brilho da estrela 

solar.

Iluzio

Mi estas ĉe'l plaĝo.

La jaro adiaŭas

per doloroj kaj festoj.

Kaj la maro

daŭrigas

kun enuo

sian laboradon...

Jen la nokto

ektremas

kaj mi ekvidas

la plenlunon

vestitan per suno.

Kun ĝuo 

la penso ŝvebas

en tiu ora lumo

nutranta la falsan

majeston de l' luno,

kiu solece reflektas

la brilon de la suna stelo.

Maria Nazaré Laroca

Cabo Frio, 26/12/2015.

Herança _ Heredaĵo

Herança

                                           "Vós sois a luz do mundo." (Mateus 5:14)

Quanto mais humanos,
mais divinos somos: 
pois herdeiros...
A divindade  do homem é feita
da humanidade de Deus.  

Heredaĵo

                           "Vi estas la lumo de la mondo."(Mateo 5:14)

Ju pli homaj,
des pli diaj ni estas: 

per heredaĵo...
La dieco de homo 
fariĝas 
el la humaneco de Dio.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 13/12/2015. 

Clarinada _ Klarionado

Clarinada

Por que só no Natal

grita este desejo

de acender no peito

uma estrela de amor?

Klarionado

Kial nur Kristnaske

krias la deziro

eklumigi bruste

stelon el amo?

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 08/12/2015.

Homem _ Homo

Homem

Um sábio disse:

Deus começa

onde termina

o infinito.

E esse Amor te ama

antes de existires;

e te conhece anjo

antes de tu seres

centelha de vida.

 Homo

Saĝulo diris:

komenciĝas Dio,

kie finiĝas

l’infinito.

Kaj  l’ Amo vin amas,

antaŭ ol via ekzisto;

Ĝi vidas vin anĝelo,

antaŭ ol via ekesto

kiel fajrero de vivo. 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 04/12/2015.

Em Deus _ En Dio

Em Deus

Nos jardins (ou desertos)

da alma,

as vozes do sentir

ideias plasmam

que a mente irradia

em toda parte.

E a usina mental,

espelho da vida,

os desejos refletem

de luz (ou perdição),

em sintonia

com o universo

das imagens afins.

En Dio

En la ĝardenoj (aŭ dezertoj)

de l' animo,

la voĉoj de l' sento

ideojn modlas,

kiujn la menso 

ĉien radias.

Kaj la mensa uzino,

spegulo de l' vivo,

reflektas la dezirojn

el lumo (aŭ detruo)

je agordo

kun l' universo

de bildoj similaj.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 1°/12/2015.

Elegia _ Elegio

Elegia

O Rio Doce, de luto,

lentamente  arrasta

o próprio cadáver insepulto

de lama perversa

para vomitar no oceano

indignação e tristeza.

O funeral de um rio, porém,

não cabe neste

arremedo de poema;

mas ao menos podemos

acender palavras de sonhos

e esperança à margem

de cada verso.

 Elegio

La Rivero Dolĉa funebras,

kaj malrapide  trenas

la nesepultan kadavron mem

el perversa koto

vomante en  oceanon

koleron kaj malĝojon.

La funebraĵo de l’ rivero, tamen,

ne taŭgas  por ĉi tiu ŝajna poemo;

sed almenaŭ ni povas

eklumigi vortojn el revoj

kaj espero surborde de ĉiu verso. 

                                                          

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 25/11/2015.

Existir _ Ekzisti

Existir

As almas voam

num chão de pássaros;

mas a solidão

de cada pessoa

é incomunicável.

Ekzisti

Animoj flugas

sur birda grundo;

sed la soleco

de ĉiu persono

ne komunikeblas.

Maria Nazaré Laroca 

Juiz de Fora, 04/11/2015.