Estações da vida
Ontem meu verão se foi...
Vou semear primavera
na aridez deste outono,
pois vem chegando o inverno
no sono triste dos ossos,
no silêncio dos ouvidos,
na seca ardência dos olhos.
Mas para tanto é preciso
abrir as portas da alma
e acender a Esperança,
ao receber o sorriso
de luz de cada manhã.
Vivsezonoj
De longe ne plu someras...
Do mi prisemos printempon
en ĉidezertan aŭtunon,
ĉar jen vintro, kiu venas
en tristan dormon de l’ ostoj,
en silenton de l’ oreloj,
en ardecon de l’ okuloj.
Tamen por tio necesas,
malfermi la animon,
kaj eklumigi l’ Esperon,
kiam venos la rideto
el lum’ de ĉiu mateno.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 06/05/2019.
