Serenidade _ Sereneco

 

Serenidade

Os ouvidos já não agüentam

as palavras barulhentas

a gritar nesse cenário

de nossos olhos cansados.

 

Algazarra, alvoroço, 

que alarido, que escarcéu!

Só balbúrdia em batalha

presencial, virtual...

 

Quero a leveza serena

da borboleta que voa

em seu silêncio amarelo,

perto da minha janela,

dançando no vento à toa.

Sereneco

L’ oreloj ne plu eltenas

la parolojn bruemajn,  

kiuj krias en tiu scenejo  

ĉe niaj lacaj okuloj.

 

Voĉbruado, bruego,

kia  tumult’, brukriado!

Nur konfuzeg’ en batalo

vidalvide, virtuale...

 

Mi volas serenan leĝeron

de ĉi fluganta papilio

en sia flava silento,

apud mia fenestro,

sencele dancanta en vento.

Maria Nazaré Laroca 

Juiz de Juiz de Fora, 14/11/2021.

MG  - Brazilo

Ensaio _ Provludo

 

Ensaio

Cada existência é só um passo

na dança da eternidade.

Mas o que será que alcança

um passo de dança sem fim?

Aprendiz, então procuro

a luz que vive no  traço

que enlaça corações

em doce abraço irmão,

e vou desfazendo assim

os laços piores de mim. 

Provludo

Ĉiu ekzistado: unu paŝo

en la danco de eterneco.

Sed kion do atingas

la dancpaŝo senfina?

Memlernanto, do mi serĉas

la lumon vivantan en la strio,

kiu la korojn kunligas

en dolĉa brakumo frata,

kaj mi ekmalfaras tiel

miajn nodojn plej malicajn.

Juiz de Fora, 12/11/2021.

Maria Nazaré Laroca

Gramática _ Gramatiko

 

Gramática

 

Eis que o poeta sem meta

joga fora a metáfora,

e se propõe a criar 

um poema sem poesia,

apenas com a morfologia

de palavras assustadas

pelo corte radical

na sincronia da vida.

 

Convém sussurrar com jeito

que o sufixo é o sujeito 

de toda essa litania.

 

Então assim sofre a dor, 

sofredora que merece; 

educa a dor com mestria,

e ama a dor, doce amante

do que também cria a dor.

Gramatiko

 

Jen la sencela poeto,

kiu metaforon forĵetas,

kaj al si proponas krei

poemon sen poezio,

nur per la morfologio

de la timigitaj vortoj

pro la radikala tranĉo

en la sinkrono de l’ vivo.

 

Estas bone flustri bele,

ke la sufikso subjektas

en ĉi tuta litanio

(verkita portugallingve).

 

Do tiel dolor’ suferas,

ĝi meritas la suferon;

majstre edukas dolor',

kaj dolor’ amas, amante

ankaŭ la dolorkreanton.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 24/10/2021.

Brazilo

À árvore professora _ Al la instruanta arbo

 

À árvore professora

Do alto do apartamento,

assisto à lição divina

de uma árvore sem lamento

cumprir, fiel, nobre sina.

 

Depois das folhas podadas,

ela secou a morrer...

Fiquei a sofrer sem nada

que a pudesse socorrer.

 

Mas eis que abro a janela,

e que surpresa mais bela:

os verdes ramos em flor,

a vida doando amor!

Al la instruanta arbo

De l’ supra apartamento,

dian lecionon mi spektas

de ĉi neplendema arbo

plenumanta noblan sorton.

 

Post la pritondo folia

ĝi sekiĝis por ekmorti ...

Mi suferis ĉar nenion

povis mi ekfari helpe.

 

Sed mi malfermas fenestron,

kaj kia bela surprizo:

la verdaj branĉoj florantaj,

jen amon donanta vivo! 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 15/10/2021.

Brazilo

Desafio _ Defio

 

Desafio

“nem entenda com o seu coração” (Isaías, 6:10)

Blaise Pascal descobriu

que o coração tem razões

que a própria razão desconhece;

essas razões ignotas

cantadas em verso e prosa

quer por Pessoa ou Drummond.

 

E posso  perguntar então:

e a razão tem coração?

 

Como ensinou Isaías,

compreender com o coração

é o meu secreto desejo.

Falta à razão sentimento

para tentar entender

a natureza de Deus.

 

Defio                                                                          

  

  "por ke ĝi ne komprenu per sia koro.” (Jesaja, 6:10)

Blaise Pascal malkovris

ke la koro kialojn  havas

kiun racio mem ne scias.

Ĉi tiuj nekonataj kialoj

kantitaj kaj verse kaj proze

jen de Pessoa aŭ Drummond.

 

Kaj ĉu mi povas do demandi:

ĉu racio havas koron?

Kiel Jesaja nin instruis,

kompreni per la koro;

jen mia sekreta aspiro.

Mankas sento al la racio

por provi ekkompreni

l' intiman naturon de Dio.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora,13/102021,

Brazilo

ESCALADA _ GRIMPADO

 

Escalada

A vida é uma escada torta

que vai balançando ao vento:

a gente sobe, cai, se levanta

e volta para o mesmo lugar.

 

Cada existência é um passo

na escalada imortal;

vou sozinha dentro do laço

que une a todos que vão.

 

Grimpado

La surtera travivado

estas malrekta ŝtuparo  

ŝanceliĝanta en la vento:

ni supreniras, falas, stariĝas,

returne al la sama loko.

 

Ĉiu ekzistado estas paŝo

sur nemortema grimpado;

mi iras sola en la maŝo

kiu kunigas ĉiujn irantojn.

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 11/10/2021.

Brazilo

Grito _ Ekkrio

 

Grito

Que alma é essa,

crua rocha que provoca

a fúria do oceano

a estilhaçar-lhe as arestas

 de orgulho e desenganos?

 

Que alma é essa,

sem o abraço da poesia,

só a vagar distraída,

tão carente de blandícias?

Ekkrio

Kia animo esta tia,

kruda roko, kiu alfrontas

la furiozon de l’ oceano,

kiu disrompas al ĝi la eĝojn

de l’ orgojlo kaj elreviĝoj?

 

Kia animo estas tia,

sen la brakum’ de l’ poezio,

kaj distrita vagas tiel

mankhava pri mildeco?

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 08/10/2021.

Brazilo