Serĉante lumon,
floras lotusfloro
sur akvo ŝlimeja.
Kvazaŭ perloj,
brilaj akvaj gutoj
forglitas de l’ folioj,
kiuj ĉiam puras.
Mia anim’ sopiras
al la nobleco humila
de l’ lotusaj floroj,
kiuj marĉon lumigas
per servad' al Dio.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora,
12/11/2014.
8 comentários:
Kia delikateco, amikino!
Foje viaj versoj vestas la lotusajn florojn, foje ili vestas viajn versojn
Floroj, kiuj estas vivantaj poemoj; poemo, kiu estas bonodora floro.
Poezia arto rekreas el ĉio lumon. El lumo gutas poezio. Bela florpoemo!
Belega versaĵo pri lotusfloro, gratulon, kara.
Tre bela kaj signifoplena poemo pri la lotusfloro, kara Nazaré ♥
Tre placxas al mi! Saluton
Ekde kiam mi legis vian poemon, mia animo lotusfloras.
Karino, vi loĝas en mia koro.
Kisojn.
Tre bona!
Postar um comentário