As árvores da praça se erguem na ponta dos pés, em devoção ao infinito. Mas destaca-se uma, estendida na relva com graça, como uma bailarina, a receber os aplausos azuis do sol de maio.
Ela foi tombando devagarinho ao compasso do tempo. Em aparente repouso, trabalha ainda. Na primavera, enfeita-se de flores cor de rosa e, com doçura, recebe os namorados e a alegria das crianças.
Danco
La arboj de la placo staras piedpinte, sindoneme al la senfino. Sed jen unu el ili, kiu distingiĝas gracie kuŝante sur la herbo, kiel dancisto por ricevi la bluajn aplaŭdojn de la maja suno.
Ŝi ade kaj lante renversiĝis laŭ la takto de l' tempo. En ŝajna ripozo, ĝi ankoraŭ laboras. Printempe sin ornamas ĝi per rozkoloraj floroj, kaj dolĉe akceptas la amindumantojn kaj la ĝojon de l' infanoj.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 12 /05/2015.
6 comentários:
Bela foto! La scenon nepre kaptas sentemaj okuloj de Poeto, kiu atribuas al ghi poezian signifon. La Naturo transdonas inspirajn instruojn.
Bela foto! La scenon nepre kaptas sentemaj okuloj de Poeto, kiu atribuas al ghi poezian signifon. La Naturo transdonas inspirajn instruojn.
Seus textos são sempre de infnita poesia . Bela inspiração! A natureza como um ballet!
Seus textos são sempre de infnita poesia . Bela inspiração! A natureza como um ballet!
Belega teksto! Gratulon!
Delikateco poezia kaptas belan naturan momenton. Bele.
Postar um comentário