Por enquanto _ Provizore

Por enquanto

Gosto de ler  poesia na praia; 

abro  um livro por dia,

 e liberto os poemas

que voam céleres para a água.

Então me dou conta

 da poética contemporânea 

hermética 

que decreta a morte

da transparência semântica:

Poesia não mais encanta,

decanta o cotidiano,

rasgando as entranhas óbvias 

das metáforas ingênuas.

Quem lê é malabarista

que  vence a luta

contra a astúcia 

da mimese oblíqua.

Mas de repente eis

a urgência de editar 

o oceano (que ora vejo!),

escavando as ondas

até encontrar a poeira

dos desertos que sangram

nas telas das tevês...

Poesia, então, para quê?

É melhor aprender a cozinhar

(pelo menos por enquanto !)

Provizore

Mi shatas legi poezion surstrande,

malfermante po unu libro chiutage, 

mi liberigas poemojn,

kiuj tuj flugas en akvon.

Kaj do mi ekrimarkas

la hermetikan nuntempan poetikon,

kiu dekretas la morton

de l’ semantika travideblo:

Poezio ne plu ravas,

ghi elpurigas la chiutagan vivon,

disshirante la evidentajn internajhojn

de l’ metaforoj naivaj.

Leganto estas jhonglisto,

kiu  venkas la lukton 

kontrau la ruzeco

de l’ oblikva "mimesis".

Sed tuj mi eksentas

la  urghon fasoni oceanon

(kiun nun mi vidas!)

fosante l’ondojn

ghis trovi la polvon

de l’ dezertoj sangantaj

sur l’ekranoj de l’  TV-oj...

Chu poezio do por kio?

Des pli bone eklerni la kuirarton!

(Almenau  portempe!)

Maria Nazaré Laroca

Cabo Frio, 29/12/2016.