Malgrado
Nesta
cálida manhã de primavera
vou caminhando
devagar,
entre pessoas,
cães e casas.
Florezinhas
brancas na calçada
esforçam-se
para saudar
os pés
em vão.
No vizinho
jardim,
grato
à carícia da brisa de luz,
um
buquê de flores alegres
sorri para
mim em azul.
A Natureza prossegue,
e a Poesia está atenta.
Malgraŭe
Printempa
mateno varmas,
kaj mi
lante piediras
inter homoj, hundoj, domoj.
Surtrotuare blankaj floretoj strebas
saluti
piedojn vane.
Sur
najbara ĝardeno
dank’al friska ventet’ luma
bukedo
da floroj gajaj
alridetas
min en bluo.
Naturo
pluas, kaj
Poezio
atentemas.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora,
29/09/2021.
Brazilo
3 comentários:
Al simpleco Poezio atentemas. Temas tamen pri nevidebla simpleco,okazanta kiam oni ne sin imponas okul-lensojn de nacieco, teorioj, kredoj, mondovizioj, religioj, kulturoj kaj aliaj apartaj kondichoj. Chu tiuj mensaj lensoj iel limigas, reduktas la realon? Jen nur retorika demando. Eble.
En plej simplaj scenoj en la mondo kaŝiĝas nia plej profunda homeco.
É preciso aprender a renovar-se como a Primavera...
Postar um comentário