Testemunhas _ Atestantoj

Onde está escrita a lei de Deus? – Na consciência.

(Questão 621 de O Livro dos Espíritos. Allan Kardec)

Testemunhas

Arquivos imortais

de nossas existências,

estamos disponíveis

à Vontade divina.

Não existe sequer

mínimo pensamento,

ato ou desejo oculto 

da Divindade suprema.

Deus instalou uma câmera

na consciência dos homens,

tribunal silencioso,

a zelar por  Sua Lei.

Kie estas skribita la leĝo de Dio? – En la konscienco.

(Demando 621 el La Libro de la Spiritoj. Allan Kardec)

Atestantoj

Arkivoj senmortaj

de niaj ekzistadoj,

ni estas je dispono

de la  Dia Volo.

Ne estas eĉ penseto,

ago aŭ deziro kaŝita

al la supera Kreinto.

Di’ kameraon instalis

en la homa konscienco,

tribunalo silenta

gardanta Lian Leĝon.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 01/07/2019.

Escudo _ Ŝildo

Escudo

Antes de sair de casa,

seja de noite ou de dia,

uma gota de perfume

me protege com o mistério

de radiosa alegria.

Ŝildo

Antaŭ ol mi forlasas hejmon,

ĉu vespere, ĉu dumtage,

unu guto da parfumo

protektas min per  mistero

el disradianta ĝojo.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 28/06/2019.

Dois casos verídicos _ Du veraj rakontoj

Dois casos verídicos

Noite fria e chuvosa. Frio e fome sentia aquele morador de rua.

Roupas e cabelos molhados, adentrou uma instituição religiosa que costumava distribuir alimentos aos necessitados.

Veio uma senhora e ofereceu-lhe um prato de sopa quente.

Então logo veio a recusa e o espanto:

- A senhora acha que eu sou lá homem de tomar sopa?!

                                                     *

Sábado de manhã. Ao entrar na padaria, a menina avistou uma pobre moradora de rua sentada na calçada próxima. Ao sair, a criança aproximou-se da pedinte e ofereceu-lhe um pão fresquinho. Então logo  veio a recusa e o espanto:

- Eu não como pão!

“São Vicente de Paulo, que tanto se dedicou aos pobres, afirmava que estes “eram muito exigentes e ingratos”.

(Joanna de Angelis / Divaldo Franco. In: Vida feliz)

Du veraj rakontoj

Malvarma kaj pluva vespero. Frostis kaj kaj malsatis tiu senhejmulo.

Kun vestaĵoj kaj hararoj malsekaj, li eniris religian institucion, kiu kutimis distribui manĝaĵojn al la bezonantoj.

Venis sinjorino, kaj proponis al li teleron da varma supo.

Tiam tuj venis la rifuzo kaj mirego:

- Ĉu vi pensas, ke mi estas kiel tiuj viraĉoj, kiuj manĝas supon?!

                                                     *

Sabate matene. Enirinte en la panvendejon, la knabino ekvidis malriĉan senhejmulinon sidantan sur la apuda trotuaro.

Foririnte, la infano alproksimiĝis al la almozpetantino, kaj proponis al ŝi freŝan panon. Tiam tuj venis la rifuzo kaj la mirego:

- Mi ne manĝas panon!

Sankta Vincento de Paŭlo, kiu tiel multe sin dediĉis al la malriĉuloj, diradis, ke ili “estas tre postulemaj kaj nedankemaj”.

(Joanna de Angelis/Divaldo Franco. El Vivo feliĉa)

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 26/06/2019.

Jornada _ Vojirado

Jornada

Nós, peregrinos do tempo,

nautas de barcos efêmeros

(nossos corpos rumo à morte),

vamos prosseguir viagem

nas asas da eternidade.

Somos heróis solitários 

na odisséia da vida,

na busca sem fim da estrela

que dorme dentro de nós.

Vojirado

Ni, pilgrimantoj de l’ tempo,

nedaŭrajn boatojn gvidas

(korpojn survojajn al morto),

daŭrigos la vojaĝadon

per flugiloj de l’ eterno.

Ni estas herooj solecaj

ĉe l’ odisead’ de l’ vivo,

en la serĉo de la stelo,

kiu dormas ene de ni.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 25/06/2019.

Poetiko

Ĉu poezio necesas?

Versoj al kio utilas?

Kiel la muzoj ekestas

en nia mondo delira?

Silente poetoj kaptas

la melodion de l’ vortoj

per surpriza luma sparko,

kiu okulojn ektuŝas.

Tiam feliĉo intensa

vizitas poetanimon,

kiu reĝisoras sentojn,

kaj jen poemo naskita!

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 18/06/2019.

Invernando _ Travintrado

Invernando

Minh’ alma ainda tem pressa,

mas gosta de divagar

sobre o avesso do inefável.

O corpo vai devagar;

precisa  vagar sem pressa

pelas praças da cidade,

pelas  árvores imutáveis

aos meus olhos distraídos

a desenhar outras cores

de um tempo outrora vivido.

Travintrado

Ankoraŭ hastas l’ animo,

tamen ĝi ŝatas mediti

pri la revers' de l’ mistero.

Kaj la korpo malrapidas,

bezonas vagi sen hast’

tra la placoj de la urbo,

tra neŝanĝeblaj arbejoj

laŭ la distritaj okuloj

donantaj novajn kolorojn

al pasinta vivotempo.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 13/06/2019.

Desaprendizagem _ Mallernado

Desaprendizagem

O tempo passa e ultrapassa

as grades do calendário:

dias, semanas e meses:

palavras, fotografias

o poeta desafiam.

De novo maio indeciso:

quente ou frio desta vez?

Ao coração não importam

esses caprichos do clima,

pois d’ alma é atento à voz.

O aniversário é um alerta

como o sino da escola,

onde o aluno repetente

precisa desaprender

as lições equivocadas.

Será que o tempo dá tempo?

Para que tanta teoria

na poeira da inércia?

Mallernado

Tempo pasas kaj transpasas

la kradojn de l’ kalendar’...

Tagoj, semajnoj, monatoj:

vortoj, fotografiaĵoj

jen la poeton defias.

Denove majo hezitas:

ĉu varm’aŭ malvarm’ ĉi-foje?

Sed ne gravas por la koro

la kapricoj de l’ klimato:

atentas ĝi l’animvoĉon.

La datreveno alarmas,

kiel sonoril’ en lernej’,

kie maldiligentuloj

tute mallerni bezonas

la erarajn lecionojn.

Ĉu la vivtempo sufiĉos?

Tiom da studo valoras

sub la polv’ de inercio?

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 22/05/2019.