Memórias
Quando era criança,
Tocou-me a vida impecável
De Thérèse de Lisieux
Ou Santa Teresinha.
Então decidi ser santa...
Até fiz primeira comunhão
Em cerimônia na escola,
Com medo de ferir a hóstia,
Em êxtase também por causa
Da veste branca rendada.
Desejei tornar-me freira,
Sem alarde ou circunstância,
Mas ninguém soube até hoje.
E quem sou, digo sem pena:
Nem santa, doida ou profana;
Aspirante a poeta apenas.
Rememoroj
Kiam mi estis infano,
Min tuŝis la virta vivo
De Thérèse de Lisieux
Aŭ Sankta Terezinjo.
Do mi decidis sanktiĝi ...
Kaj mi eĉ komuniiĝis
Ĉe lerneja ceremoni’,
Timante
vundi hostion,
Ankaŭ ekstaze
pro l’ vestaĵ’:
Mia punta
robo blanka.
Mi revadis
monaĥiniĝi,
Sen
fanfar’ aŭ cirkonstanc’’,
Sed pri tio neniu eksciis.
Kaj mi estas tiu, kiu trumpetas:
Nek sankta, fola aŭ profana;
Nur je poet' aspiranto.
Maria Nazaré de C. Laroca
Juiz de Fora, 10/09/2013.