Sinfonia branca _ Blanka simfonio

Sinfonia branca

Sempre é primavera

No jardim humilde

Onde rosas brancas

Tocam violino.

Vibram as pétalas

Como bailarinas

Prontas para o voo

Da dança secreta.

E a melodia das flores

A cada dia renasce;

Todavia ninguém ouve.

Blanka simfonio

Ĉiam  printempas

En  humila ĝarden’

Kie blankaj rozoj

Violonon ludas.

Pretaj por la flugo

Vibras petaloj

Kiel dancistinoj

De l’ danco sekreta.

Kaj la melodi’ de l’ floroj

Ĉiutage  renaskiĝas

Sed ilin aŭskultas neniu.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 25/09/2013. 

Na rede _ Enrete

Na rede

Querendo ou não,

Estamos todos presos

À teia humana,

Que roda em cadeia

Em rede insana.

E ela ateia o fogo

Da modernidade

Que campeia

E nos atordoa.

Querendo ou não,

Estamos sob a mira

Do olho invisível

Que nos rastreia

A solidão de cada dia

Cruamente exposta

Nas redes sociais.

  

Tudo conectado,

Infiltrado, então,

Na leitura da mente

Que mente o que sente:

Pois não se consegue

Decifrar o coração.

Enrete

Vole nevole

Ni katenitas

En homa reto

Turniĝanta  ĉene

Freneza lige.

De l’ modernec’,

Kiu fulme elstaras

Kaj nin konfuzas

Ĝi startigas fajron.

  

Vole nevole

Nin celas

Nevidebla okul’,

Kiu sekvas nian

Ĉiutagan solecon

Krude elmontritan

Per retoj sociaj.

Ĉio konektitas

Infiltrite tiam

Legante la menson,

Kiu kaŝas la senton:

Ĉar deĉifri koron

Tute ne eblas.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 24/09/2013.

Utopia _ Utopio

Utopia

O poeta continua

a acalentar a pedra nua

da existência inquieta,

até sangrar o silêncio

de futuros estúpidos

que devoram lírios.

Mas a pedra é rio

que desliza lesto

no universo: alma

da indispensável

utopia. 

Utopio

Poeto daŭre nutras

la ŝtonon nudan

de malkvieta  ekzisto,

ĝis  sangu silent’

de stultaj estontoj

kiuj liliojn voras.

Sed la ŝton’  riveras

kaj  pluglitas lerte

tra l’ univers’: animo

de l' utopi' necesa.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 23/09/2013.

Posse _ Posedo

Posse

O filho vem de férias,

Organiza o vazio,

E vai embora um dia.

No quarto dorme ainda

Seu perfume preferido,

E o coração da mãe

É só dor que sangra.

Preciso reaprender o verbo ter:

Desvendar a impermanência

De sua semântica.

Porque não perderei

O que nunca tive, apesar

Da oferta das estrelas...

Eu não tenho nada:

Nem mesmo este corpo

Que habito à espera

Da hora da partida.

Posedo

Filo venis ferie,

Organizis malplenon

Kaj iam foriris.

En la ĉambr’ ankoraŭas

Lia parfum’ preferata

Kaj la kor’ patrina sangas

Pro dolor’ senfina.

Do mi nepre eklernas

La verbon havi kaj

Malkaŝas ties efemeran

Semantikon.

Tial mi ne tion perdos,

Kion mi neniam havis,

Malgraŭ la stelposedon…

Ja mi havas nenion:

Eĉ ĉi tiun korpon,

En kiu mi loĝas.

Mi atendas nur

La ĝustan alvokon

Por eliri.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 16/09/2013.

Lúdica _ Ludema

                            

 Lúdica
                                    

A gaivota acrobata

Desenha a alegria

Na paisagem verde-azul.

 

Solitária, ela capta

Meu olhar em zoom

Extasiado.

 

E a gaivota dança,

Planando com leveza;

Ora mergulha e se lança

Flecha sem endereço...

 

Ora parece um brinquedo

Sob remoto controle

Em mão hábil de criança.

 

Mas ela se foi de repente

Em busca de outro cenário,

E minh’ alma ainda sente

O gosto da liberdade,

Presente que me deixou.

 

(Poema premiado no Concurso Nacional de Poesia Silvestre Mônaco

Niterói – RJ   2010.)

 

 

Ludema   

                                 
       
Mevo akrobatas

Kaj ĝojon pentras

Sur la pejzaĝ’ verdblua.



Soleca, ĝi kaptas

Mian rigardon

Ekstazan.




Kaj la mevo dancas

Gracie ŝvebante;

Jen ĝi maren ĵetiĝas

Jen aeren kiel

Sago senadresa...



Nun ĝi aspektas ludil’:

En lerta infanmano

Per fora komando.



 Sed subite ĝi forflugis

 Serĉante alian scenejon,

 Sed l’ anim’ ankoraŭ sentas

 La guston de libereco,

 Regalon neforgeseblan.
 


   Maria Nazaré de C. Laroca

  Juiz de Fora, 15/09/2013.



(Poemo premiita en Nacia Poezio Konkurso “Silvestre Mônaco” - Niterojo - RJ- 2010; kaj esperantigita de mi la 15-an de Septembro 2013.)

Futebol _ Futbalo

Futebol

Futebol é paixão 

Mais que nacional, é devoção.

O torcedor encarna o time,

O coração desdobrado

Na dança imprevisível

Das pernas em guerra,

E explode o orgasmo insofrido

Do gol, em delírio, e sofre

Na derrota a morte viva.
.

Futbalo

Futbalo estas pasio

Pli ol nacia, pieco:

Fervorul’ fariĝas team’.

La koro disfalditas,

Dum la ekscita danco

De l’ kruroj en milito

Kaj ĝi orgasme eksplodas

Pro l’ gol’ ekstaze kaj suferas

Morton vivan kiam team’ fiaskas.


Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 13/09/2013.

Poesia cotidiana _ Ĉiutaga poezio

Poesia cotidiana

Poemas são estrelas aladas

Que vêm pousar no meu ombro

À espera da vez de desfiar a voz.

Mas também me visitam versos

Em fila, a desfraldar bandeiras

Que gritam as misérias do mundo.

A esses não dou guarida: indico

O caminho guloso da mídia,

E, assim, decantar a dor não tento:

Prefiro conversa de passarinho

E cheiro de flor que viaja no vento.

Ĉiutaga poezio               

Flugilhavaj steloj poemas

Kaj venas sur mian ŝultron

Por ekparoli siatempe.

Aliaj versoj min vizitas,

Ekaperas ĉe la rondo,

Svingante flagojn vice

Kontraŭ  mizerojn de l’ mondo.

Sed ĉe mi rifuĝej’ neeblas,

Do tuj ilin mi disdonas

Al l’ amaskomunikiloj avidaj.

Tiel pri dolor’ mi ne kantas:

Birdbabilon mi preferas

Kaj odoron de floroj flugantan en vento.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora 12/09/2013.