Macro e micro _ Makro kaj mikro

               

      

         Macro e micro

    Uma cena me comove:

    sete formigas arrastam 

    um amendoim pesado

    naquele piso enorme.

    Então penso no cosmo

    na grandeza da Ordem...

    A Força move as formigas 

    e é a mesma que atrai

    estrelas e galáxias.  

          Makro kaj mikro

Jen kortuŝas min sceno:

sep formiketoj trenas

tre pezan arakidon

sur la planko grandega.  

Do mi pripensas la kosmon

kaj la grandecon de l’ Ordo...

Forto movas la formikojn

ankaŭ same ĝi altiras

la stelojn kaj galaksiojn.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 13/07/2015.

Bom dia, sol! _ Bonan matenon, suno!

     Juiz de Fora (MG) - hoje  às 9h14 min.

 

 

 

Bom dia, sol!

 

 

Esplende em ouro o sol

 

na porcelana azul

 

desse céu de inverno.

 

 

 

Na praça, a vida sonha:

 

somos todos abelhas

 

atraídas pelo mel

 

da estrela dourada.

 

 

 

 

Bonan matenon, suno!



Ore splendas  suno

sur porcelano blua

de  ĉivintra ĉielo.

 

Ĉe la placo revas vivo:

estas abeloj ni  ĉiuj

altiritaj de l’ mielo

el  la ora stelo.

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 10/07/2015.

Inverno _ Vintro

Inverno

O céu desmaia em cinza

nas montanhas de Minas.

E esse vento molhado

desenha o inverno

no chão da minha pele.

 

 

Vintro

 

La ĉielo svenas grize

ĉe la montoj de Minoj.

Kaj la vento malseka

jen  vintron desegnas

sur la grund’ de mia haŭto.

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 06/07/2015.

 

Obrigada, Haroldo! _ Dankon, Haroldo!

O

https://www.youtube.com/watch?v=n6_GEq8egnY

 

Obrigada, Haroldo!

Caro Haroldo Dutra Dias,

há muito tempo tu és

a carta viva do Cristo.

 

Pela canção do Evangelho,

tua palavra é sol

que liberta o homem velho

perdido dentro de nós.

 

Com amor e sabedoria

de um Espírito de escol,

tu semeias nova era

de luz para  a nossa Terra.

 

Dankon, Haroldo!

 

Kara Haroldo Dutra Dias,

antaŭ tre longe vi estas

vivanta leter’ el Kristo.

 

Per l’ evangelia kanto,

via vorto estas suno,

oldulon liberiganta

perditan ene de ni.

 

Kun amo kaj saĝeco

de iu elstara Spirito,

novan tempon vi prisemas

el lumo por nia Tero.

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 28/06/2015.

 

Silêncio_ Silento

Silêncio

Cedo expulso das ruas,

flutua agora a dedilhar

segredos e luares

no seio da brisa nua.

Mas seduz o poeta

e adentra o poema,

por metáforas vazias

de ruídos banais.

Silento

El la stratoj forpelita frue

nun ĝi ŝvebas pinĉante

lunlumojn kaj sekretojn

en la sino de l’ zefir’ nuda.

Sed poeton ĝi allogas

kaj eniras en poemon

per metaforoj malplenaj

de bruadoj banalaj.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 23/06/2015.

Meu corpo _ Mia korpo

Meu corpo

Minh’ alma se vestiu de um corpo

que me permite estar no mundo:

arena de  sonhos infindos

que eu pastoreio sem medo.

 

(A veste é matéria tecida 

de  moléculas invisíveis

que, renovadas, não se tocam...)

 

E, assim, no leme desse barco,

meu templo de luz condensada,

aos poucos eu vou construindo 

minha  humanidade divina. 

Poema a partir da reportagem Transvanguarda, de Silas Martí. C4 Ilustrada. Folha de S.Paulo. 14/06/2015.

“Em tempos de transexuais, celebridades, artistas plásticos transformam o corpo com hormônios em ações radicais para questionar o gênero.”

Mia korpo

Mia animo vestis sin per korpo,

kiu permesas al mi esti en la mondo,

areno de senfinaj sonĝoj

paŝtitaj de mi sentime.

(La veston materio teksas

el nevideblaj molekuloj,

kiuj renovigataj ne sin tuŝas...)

Gvidante tian boaton,

aŭ templon el lum’ kondensita,

mi laŭgrade konstruadas

mian humanecon dian.

 Poemo  surbaze de  ĵurnala raporto verkita  de Silas Martí  pri la tiel nomata Trans-avangardo (Silas Martí. C4 Folha de S.Paulo, 14/06/2015).
"Dum transseksaj tempoj, famuloj, plastikartistoj, transformas la korpojn per hormonoj kaj radikalaj agoj, pridiskutante la genrojn."

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 16/06/2015.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Urânia _ Uranio

 

 

Urânia

 

A Poesia silente dança

no infinito do presente eterno;

e o Poeta sonha com Urânia,                                                 

que o guia em voo ao universo.

 

Viu então que a Terra é a fulgurante

estrela vésper dos céus de Marte,

sendo a humanidade tão pequena...

 

E saudou a Força que sustenta

e move todos os sóis do cosmo;

ela que é a mesma chama que anima

seu corpo em viagem peregrina!

 

 Uranio

La Poezio silente dancas

ĉe l’ infinit’ de l’eterna estant’;

kaj pri Urani’ Poeto sonĝas:                                                 

ŝi per flug’ al univers’ lin gvidas.

 

Tiam li vidas, ke brilas Ter’:  

vesperstel’ sur la ĉiel’ de Mars’,

malgraŭ ke tiel malgrandas homar’...

Kaj salutas li la Forton, kiu subtenas

kaj movas ĉiujn sunojn en la kosmo;

Ĝi, kiu estas la sama flamo, kiu animas

lian korpon dum  pilgrimanta iro!

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 12/06/2015.