Invernando
Minh’ alma ainda tem
pressa,
mas gosta de divagar
sobre o avesso do inefável.
O corpo vai devagar;
precisa vagar sem pressa
pelas praças da cidade,
pelas árvores imutáveis
aos meus olhos distraídos
a desenhar outras
cores
de um tempo outrora
vivido.
Travintrado
Ankoraŭ hastas l’ animo,
tamen ĝi ŝatas mediti
pri la revers' de l’
mistero.
Kaj la korpo malrapidas,
bezonas vagi sen hast’
tra la placoj de la
urbo,
tra neŝanĝeblaj arbejoj
laŭ la distritaj
okuloj
donantaj novajn kolorojn
al pasinta vivotempo.
Maria Nazaré Laroca
Juiz
de Fora, 13/06/2019.