Carência _ Manko

Carência

             “E a luz resplandece nas trevas, e as trevas não a compreenderam.” (João 1:5)



Por que as trevas se comprazem

na inexistência da luz,

sob a máscara da ilusão?



O ruído cego da sombra

guia a multidão saciada,

que caminha alegre

para lugar nenhum.



Manko


      

     “Kaj la lumo brilas en la mallumo, kaj la mallumo ne komprenis ĝin.” (Johano 1:5)

Kial mallumo ĝuas

la maleston de lumo,

sub la masko de l' iluzio?



La blinda bruo de l’ ombro

gvidas satan homamason

ĝoje irantan nenien.



Maria Nazaré Laroca 

Juiz de Fora, 05/03/2020.

Brazilo

Ponto de vista _ Vidpunkto

Ponto de vista

Portanto nós também, pois que estamos rodeados de uma tão grande nuvem de testemunhas.
(Hebreus, 12:1)

Vivemos mergulhados

no pensamento de Deus;

no entanto muitos de nós

somos peixes rebeldes

que sempre negam

a existência do oceano.

Vidpunkto

Tial ankaŭ ni, havante ĉirkaŭ ni tian nubegon da atestantoj.  (Hebreoj, 12:1)

Ni vivas trempitaj

en la penso de Dio;

tamen multaj el ni

estas ribelemaj fiŝoj,

kiuj ĉiam neadas

la ekziston de l’ oceano.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 15/02/2020.
Brazilo

Coragem _ Kuraĝo

Coragem

Ainda que eu andasse pelo vale da sombra da morte, não temeria mal algum, porque tu estás comigo; a tua vara e o teu cajado me consolam. (Salmo 23:4)

Na caixa misteriosa

da bela  Pandora,

ainda resta a esperança:  

o perfume da alegria

que alimenta a coragem,

e fortalece o coração.

Kuraĝo

Eĉ kiam mi iros tra valo de densa mallumo, mi ne timos malbonon, ĉar Vi estas kun mi; Via bastono kaj apogilo trankviligos min. (Psalmo 23:4)

En la skatolo mistera

de la bela Pandora,

ankoraŭas espero,

la parfumo el ĝojo,

kiu nutras kuraĝon,

kaj fortigas la koron.



Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 13/02/2020.
Brazilo

Confissão _ Konfeso

Confissão

Para viver no planeta

mais uma temporada,

vesti-me de um corpo,

máquina que comando,

sem mesmo conhecer-lhe

a data de validade.

Antes de fazer-me humana,

sou  ser  espiritual, enigma

que  há muito me desafia.

Sou bicho egoísta e estranho,

com tendência a delírios

poéticos, quase filosóficos,

e que perde muito tempo

com nocivas insignificâncias

que  farão  pleno sentido

quando eu voltar para casa.



Konfeso

Por vivi sur la planedo

plian tempodaŭron

mi surhavas  korpon,

maŝinon, kiun mi regas,

sen eĉ koni ĝian findaton.

Antaŭ ol fariĝi homa,

mi estas spirito, enigmo,

kiu delonge min defias.

Mi estas besto

egoisma kaj stranga,

ema  je poeziaj deliroj,

preskaŭ filozofiaj ...

kaj  perdas multan tempon

kun malutilaj bagateloj,

kiuj  plene havos  sencon,

kiam mi revenos hejmen.

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 10/02/2020.
Brazilo

Protagonismo

Protagonismo

“Uma existência é um ato. Um corpo — uma veste. Um século  — um dia.”

(In: Nosso lar. Francisco C. Xavier _ André Luiz)

“Uma existência é um ato”,

em sânscrito: karma.

Somos atores coadjuvantes

de uma peça que se repete

na eternidade, buscando

sempre o papel principal

no bem e no mal.



Reféns do vaivém

das vidas sucessivas,

só seremos livres

quando deixarmos

de apenas amar no outro

o que for igual em nós.

Protagonismo

“Ekzistado estas akto. Korpo — vestaĵo. Jarcento — tago.”

(El: Nia hejmo. Francisco C. Xavier _ Andreo Ludoviko)

"Ekzistado estas ago",

en sanskrito: karmo.

Ni estas neĉefaj roluloj

en teatraĵo, kiu ripetiĝas

eternece, serĉantaj

ĉiam la ĉefan rolon

por bono aŭ malbono.

Ostaĝoj

de l' sortoŝanĝoj

de sinsekvaj vivoj,

ni nur estos liberaj,

kiam ni ĉesos

ami nur tion,

en la aliulo,

kio kuŝas en ni.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 1º/02/2020

Brazilo

Despertamento _ Vekiĝo

Despertamento

Nesta manhã de domingo,

mergulho a alma na praça

feita de sol e esperança,

e procuro um banco

sob a proteção das árvores

que me olham com bondade

e complacência.

Fecho os olhos;

e sinto-me caminhar

entre duas dimensões;

ao meu lado, um mundo

invisível vibra

estuante de vida,

atraído pelo que sou.

Meu corpo caminha

para a morte,

mas eu não.

É o segredo da alegria,

tardia embora,

mas que torna

o céu mais azul,

a brisa mais doce,

a vida mais leve.

Vekiĝo

Ĉi-dimanĉan matenon,

plonĝas l’anim’ en la placon

fare de suno kaj espero,

kaj mi serĉas benkon

sub protekto de l’arboj

kiuj min rigardas bonkore,

kaj bonvoleme.

Mi fermas la okulojn,

kaj mi sentas min marŝi

inter du dimensioj;

apud mi ia mondo

nevidebla vibras

ardvivplene, altirita

de tio, kio mi estas.

Mia korpo

survojas

al morto;

sed mi ne.

Jen la sekreto

de mia ĝojo,

malgraŭ ke malfrua,

sed ĝi la ĉielon

pli bluigas, la brizon

pli dolĉigas, kaj la vivo

fariĝas pli leĝera.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 12/01/2020.
Brazilo

Meditação _ Primedito

Meditação

Verão molhado

em minha cidade.

Jovem tempestade

de janeiro, em fúria,

é pura audácia

a inundar a tarde

perplexa.

Mas minh’alma refugia-se

no outono de sonhos

maduros e livres.

O olhar perdido

na vidraça não revela

a felicidade secreta

de simplesmente existir.

Primedito

Somer’ malseka

en la urbo.

Januara tempest’ juna

furiozas, kiel aŭtenta

aŭdaco inundanta

posttagmezon

perpleksan.

Sed l’anim’ rifuĝas

en aŭtuno de revoj

maturaj kaj liberaj.

La perdita rigardo

trafenestre ne malkaŝas

la sekretan feliĉon,

ke mi simple ekzistas.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 09/01/2020.