Dois casos verídicos _ Du veraj rakontoj

Dois casos verídicos

Noite fria e chuvosa. Frio e fome sentia aquele morador de rua.

Roupas e cabelos molhados, adentrou uma instituição religiosa que costumava distribuir alimentos aos necessitados.

Veio uma senhora e ofereceu-lhe um prato de sopa quente.

Então logo veio a recusa e o espanto:

- A senhora acha que eu sou lá homem de tomar sopa?!

                                                     *

Sábado de manhã. Ao entrar na padaria, a menina avistou uma pobre moradora de rua sentada na calçada próxima. Ao sair, a criança aproximou-se da pedinte e ofereceu-lhe um pão fresquinho. Então logo  veio a recusa e o espanto:

- Eu não como pão!

“São Vicente de Paulo, que tanto se dedicou aos pobres, afirmava que estes “eram muito exigentes e ingratos”.

(Joanna de Angelis / Divaldo Franco. In: Vida feliz)

Du veraj rakontoj

Malvarma kaj pluva vespero. Frostis kaj kaj malsatis tiu senhejmulo.

Kun vestaĵoj kaj hararoj malsekaj, li eniris religian institucion, kiu kutimis distribui manĝaĵojn al la bezonantoj.

Venis sinjorino, kaj proponis al li teleron da varma supo.

Tiam tuj venis la rifuzo kaj mirego:

- Ĉu vi pensas, ke mi estas kiel tiuj viraĉoj, kiuj manĝas supon?!

                                                     *

Sabate matene. Enirinte en la panvendejon, la knabino ekvidis malriĉan senhejmulinon sidantan sur la apuda trotuaro.

Foririnte, la infano alproksimiĝis al la almozpetantino, kaj proponis al ŝi freŝan panon. Tiam tuj venis la rifuzo kaj la mirego:

- Mi ne manĝas panon!

Sankta Vincento de Paŭlo, kiu tiel multe sin dediĉis al la malriĉuloj, diradis, ke ili “estas tre postulemaj kaj nedankemaj”.

(Joanna de Angelis/Divaldo Franco. El Vivo feliĉa)

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 26/06/2019.