Serenidade
Os ouvidos já não agüentam
as
palavras barulhentas
a
gritar nesse cenário
de
nossos olhos cansados.
Algazarra,
alvoroço,
que
alarido, que escarcéu!
Só
balbúrdia em batalha
presencial,
virtual...
Quero
a leveza serena
da
borboleta que voa
em
seu silêncio amarelo,
perto
da minha janela,
dançando
no vento à toa.
Sereneco
L’
oreloj ne plu eltenas
la
parolojn bruemajn,
kiuj
krias en tiu scenejo
ĉe
niaj lacaj okuloj.
Voĉbruado,
bruego,
kia
tumult’, brukriado!
Nur
konfuzeg’ en batalo
vidalvide,
virtuale...
Mi
volas serenan leĝeron
de
ĉi fluganta papilio
en
sia flava silento,
apud
mia fenestro,
sencele
dancanta en vento.
Maria
Nazaré Laroca
Juiz de
Juiz de Fora, 14/11/2021.
MG - Brazilo
5 comentários:
Ni bezonas silenton kaj delikatecon en la mondo, chu ne, Poeto?
Viaj poemoj memorigas min pri la ekzisto de tiuj belaĵoj kiuj helpos nin trapasi la bruantajn tagojn. Dankon!
Kiel ni bezonas tian flavan flugantan pacon, kiun vi vidis...
Luiz Duarte
Kiel ni bezonas tian flavan flugantan pacon kiun vi vidis...
Luiz Duarte
Oni bezonas interne silenti por ĝui la notojn mildajn, misterajn kaj profundajn de l' silento...
Postar um comentário