 |
Feliz aniversário, Flávia!
Embora
sem nenhum mérito,
ganhei
um prêmio de luz:
sob o
disfarce de filha,
um anjo nasceu de mim,
para
ensinar-me a doçura
de
amar a todos sem fim!
Feliĉan
naskiĝtagon, Flavja!
Malgraŭ
merito nenia,
mi
gajnis luman premion:
anĝela
filino alvenis
por
lernigi al mi dolĉecon:
senfinan
amon al ĉiuj!
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora,
18/05/2022.
Brazilo
Transformação
O
mar é um poema
em
movimento,
que
o divino Poeta
reescreve
a cada instante
todo
dia.
As
ondas galopam em versos
ritmados
que explodem
em
doce fúria e esculpem
beijos
de espuma
na
areia da praia
e
na solidão da rocha.
Diante
do mar, a alma
se
permite uma pausa
de
silêncio e gratidão.
Transformiĝo
La
maro estas
moviĝanta
poemo,
kiun
la dia Poeto reverkas
ĉiumomente,
ĉiutage.
La
ondoj galopas
en
versoj ritmaj,
kiuj
eksplodas
en
furiozo dolĉa,
kaj
ĉizas ŝaŭmajn kisojn
sur
la sablo de l’ strando,
kaj
en la soleco de l’ roko.
Antaŭ
la maro, l’ animo
paŭzon
el silento kaj dankemo
al
si permesas.
Maria
Nazaré Laroca
Rio de Janeiro,
19 de abril de 2022.
Brazilo
BUSCA
Na era da pós-verdade,
o
homem é condenado a pensar,
e
não consegue fugir de si mesmo.
Metonímia
de mim,
caminho
sob o sol de um céu
absurdamente
azul deste outono,
a
dor pendurada no ombro,
cravejado
de parafusos,
no
braço que ainda é meu.
Só
me encontro comigo no silêncio verde,
na
paz das velhas árvores da praça
que
me abraça sem fazer perguntas.
En la post-vero-epoko,
homo
kondamnitas pensi,
kaj
li ne povas forkuri de si mem.
Kiel
metonimio de mi,
mi
vojiras sub suno sur ĉielo
absurde
blua ĉi-aŭtune,
la
doloro pendanta en la ŝultro
per
najloj fiksita,
en
brako ankoraŭ mia.
Mi
nur min renkontas
en
la verda silento,
ĉe
la paco de l’ arboj maljunaj
sur
la placo, kiu brakumas
min
sen demandoj.
Maria
Nazaré Laroca
Juiz
de Fora, 25/03/2022.
Brazilo
Foto de Lucas Laroca. Rio, 17/03/2022.
Gravidez
Surge
todo mês a lua
nua,
grávida de luz,
para
tomar banho de mar,
em
magia enluarado.
Mas
o encanto se faz pranto,
ao
pensar hoje na guerra:
o
que será dos bebês
de
barriga de aluguel,
ocultos
dos bombardeios,
lá
nos porões de Kiev?
Gravedeco
Ĉiumonate
venas luno
nuda,
graveda je lumo
por
sin bani en la maro
per
la lunlumo sorĉita.
Sed
ravo fariĝas ploro
pensanta
pri la milito:
kio al beboj okazos
de
surogataj patrinoj,
kaŝitaj
de la bombadoj
en
la keloj de Kiev?
Maria
Nazaré Laroca
Juiz
de Fora, 18/03/2022.
Para Cecília Meireles _ Al Cecília Meireles
Diversidade
Quando
uma poeta canta,
com o seu lirismo único,
é a poetisa que encanta
no céu da literatura.
Só é preciso ternura,
sem patrulha lexical,
para aceitar a palavra
poetisa, sem censura.
Diverseco
Kiam
poeto muzikas,
per la unika liriko,
jen poetin’, kiu stelas
en la beletra ĉielo.
Nur necesas tenereco;
for la leksika patrol’!
Simple akceptu la vorton
poetino, sen cenzuro!
Maria
Nazaré Laroca
Juiz de
Fora, 23/02/2022.
Brazilo
Flor neon
“Por isso, nem o que planta é alguma coisa, nem o que rega, mas Deus, que dá o crescimento..."
(I Coríntios, 3:7)
Chove
sem parar
neste fim de semana
sem
fim de janeiro.
Eis
que, pelo celular,
vem uma
foto de uma flor
que
ilumina meu domingo.
O
brilho da alegria
da cor
da flor caseira
não
cabe neste poema,
talvez
numa sinfonia.
A
poesia silencia
ante a
beleza divina
que ela
não pode expressar.
O
poeta não ignora
o poder
do adjetivo
que apenas
esvazia
a
plenitude do belo
que só ao olhar se mostra.
Neonfloro
“Tial nek la plantanto estas io, nek la akvumanto; sed Dio, la kreskiganto.”
( I Al
la Korintanoj, 3:7)
Pluvadas
senĉese
dum
tiu ĉi semajnfino
senfina
de Januaro.
Jen
per poŝtelefono
venas
bildo de floro
heliganta
la dimanĉon.
La
brilo de la ĝojo
de la doma
florkolor’
ne eblas
en la poemo,
verŝajne
en simfonio.
Poezio
silentas
antaŭ
la beleco dia,
kiun ĝi
ne povas esprimi.
La poeto
ne ignoras
la povon
de l’ adjektivo,
kiu nure
malhelpas
la
plenecon de l’ belo,
kiu nur al rigard’ montriĝas.
Maria
Nazaré Laroca
Juiz de
Fora, 09/01/2022.
Brazilo
Dádiva
À Profa. Dra. Helena Sales de Moraes
"E também eles, se não permanecerem na incredulidade, serão enxertados; porque poderoso é Deus para os tornar a enxertar.” (Romanos 11:23)
Era uma árvore
pequenina
e frágil
a
vagar sem raízes.
Mesmo
assim floriu
e
até frutificou,
apesar
da dor
de
não saber existir.
Então
veio a enxertia:
a
chave que faltava
para
fazer a viagem
de volta para casa.
Donaco
Al Prof. D-rino Helena Sales de Moraes
“Kaj
ili ankaŭ, se ili ne restados en sia nekredemeco, engreftiĝos; ĉar Dio povas
reengrefti ilin.”
(Al la Romanoj 11:23)
Ĝi
estis arbo
malgranda
kaj fragila,
vaganta
sen radikoj.
Tamen
ĝi floris
kaj
eĉ fruktodonis,
malgraŭ
la doloro
pro
ekzistnescio.
Tiam
venis grefto:
la
mankanta ŝlosil’
por
la vojirado
reen
al la hejmo.
Maria
Nazaré Laroca
Juiz
de Fora, 24/12/2021
Brazilo
Vitória
final
“Deus está morto.” (Friedrich Nietzsche)
Perdão,
Nietzsche,
Deus
existe!
Você
brigou em vão
com
Richard Wagner
só
porque Parsifal
encontrou
o Graal...
Deus
criou Zamenhof,
que
nos deu o Esperanto
pelo
amor mais santo
à irmã humanidade.
Fina venko
"Dio estas mortinta." (Friedrich Nietzsche)
Pardonon,
Nietzsche,
Dio
ekzistas!
Vi
vane malpacis
kun
Richard Wagner
nur
ĉar Parsifalo
trovis
la Sanktan Gralon...
Dio
kreis Zamenhof,
kiu
kreis Esperanton
pro
l’ amo plej sankta
al
la frata homaro.
Maria
Nazaré Laroca
Juiz
de Fora, 12/12/2021.
Brazilo
Serenidade
Os ouvidos já não agüentam
as
palavras barulhentas
a
gritar nesse cenário
de
nossos olhos cansados.
Algazarra,
alvoroço,
que
alarido, que escarcéu!
Só
balbúrdia em batalha
presencial,
virtual...
Quero
a leveza serena
da
borboleta que voa
em
seu silêncio amarelo,
perto
da minha janela,
dançando
no vento à toa.
Sereneco
L’
oreloj ne plu eltenas
la
parolojn bruemajn,
kiuj
krias en tiu scenejo
ĉe
niaj lacaj okuloj.
Voĉbruado,
bruego,
kia
tumult’, brukriado!
Nur
konfuzeg’ en batalo
vidalvide,
virtuale...
Mi
volas serenan leĝeron
de
ĉi fluganta papilio
en
sia flava silento,
apud
mia fenestro,
sencele
dancanta en vento.
Maria
Nazaré Laroca
Juiz de
Juiz de Fora, 14/11/2021.
MG - Brazilo
Ensaio
Cada existência é só um passo
na dança da
eternidade.
Mas o que será que
alcança
um passo de dança sem fim?
Aprendiz, então
procuro
a luz que vive
no traço
que enlaça corações
em doce abraço irmão,
e vou desfazendo
assim
os laços piores de mim.
Provludo
Ĉiu ekzistado: unu
paŝo
en la danco de
eterneco.
Sed kion do atingas
la dancpaŝo senfina?
Memlernanto, do mi
serĉas
la lumon vivantan en
la strio,
kiu la korojn kunligas
en dolĉa brakumo frata,
kaj mi ekmalfaras tiel
miajn nodojn plej malicajn.
Juiz de Fora,
12/11/2021.
Maria Nazaré Laroca
Gramática
Eis que o poeta sem meta
joga fora a metáfora,
e se propõe a criar
um poema sem poesia,
apenas com a morfologia
de palavras assustadas
pelo corte radical
na sincronia da vida.
Convém sussurrar com jeito
que o sufixo é o sujeito
de toda essa litania.
Então assim sofre a dor,
sofredora que merece;
educa a dor com mestria,
e ama a dor, doce amante
do que também cria a dor.
Gramatiko
Jen la sencela poeto,
kiu metaforon forĵetas,
kaj al si proponas krei
poemon sen poezio,
nur per la morfologio
de la timigitaj vortoj
pro la radikala tranĉo
en la sinkrono de l’ vivo.
Estas bone flustri bele,
ke la sufikso subjektas
en ĉi tuta litanio
(verkita portugallingve).
Do tiel dolor’ suferas,
ĝi meritas la suferon;
majstre edukas dolor',
kaj dolor’ amas, amante
ankaŭ la dolorkreanton.
Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 24/10/2021.
Brazilo
