Existência
Um jardim nunca é terminado.
Assim
é o mundo, um jardim
a
mover-se em janeiros
de
pedras, dores e sonhos
de
meninos escondidos
em
asas de passarinhos.
O
Jardineiro vem e cria
a
poesia da vida.
Semeando
sempre, tudo nutre
e com
zelo amoroso cuida.
As rosas
desabrocham
em
beleza e perfume,
depois
murcham e morrem.
Mas o
Jardineiro volta,
e poda
as ervas inúteis.
Torna
a adubar a terra,
e a
vida então se renova.
Ekzistado
Ĝardeno neniam kompletas.
Tiel
la mondo staras, kiel
moviĝanta
ĝarden’ je januaroj
el
ŝtonoj, doloroj kaj revoj
de
kaŝitaj knaboj en birdflugiloj.
La
Ĝardenisto venas kaj kreas
la
poezion de la vivo.
Ĉiam
semante, Li ĉion nutras
kaj
kun am’ prizorgas.
La
rozoj de l’ garden’ floras
en
beleco kaj parfumo,
poste
ili velkas kaj mortas.
Sed revenas
Ĝardenisto
por la
fiherbojn tondi,
renutradi
la grundon,
kaj do
vivo renoviĝas.
Maria
Nazaré Laroca
Juiz
de Fora, 03/01/2021.
Brazilo
