Às mulheres _ Al virinoj

 

Às mulheres

 

Em toda mulher do mundo,

leio as santas do Evangelho:

nas irmãs Maria e Marta,

da família de Betânia;

em Maria, de Magdala,

e em Maria, de Nazaré.

 

Em Marta, o cuidado ativo,

e, em Maria, a adoração

ao sublime Visitante;

na formosa Madalena,

a porta da redenção.

 

E, em todas as mães, eu vejo

a graça da Mãe excelsa,

santuário da encarnação

do Cristo, Filho de Deus.

 

Al virinoj

 

En ĉiu virin’ enestas,

Biblia sanktulino:

fratinoj Maria kaj Marta,

el Betania familio;

Maria, el Magdala,

Maria, el Nazareto.

 

El Marta, prizorgo aktiva,

kaj el Maria, adorado

al tiu Gasto sublima;

kaj la pordo de elaĉeto,

el Madalena ĉarmplena.

 

Kaj en ĉiuj patrinoj, mi vidas

la gracon de la plej nobla,

sanktejo de l’ enkarniĝo

de Kristo, Filo de Dio.

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 07/03/2021.

Brazilo

 

 

Ataraxia na pandemia _ Ataraksio en la pandemio

 

                                         Epikuro -  Letero pri feliĉo (Al Menekeo)

Ataraxia na pandemia

 

Nestes dias de tormento,

vontade de voltar no tempo,

para morar em Atenas,

no Jardim de Epicuro.

 

Quem sabe se assim me curo

do peso desta existência,

dessa alma enrijecida,

dessa dor que desatina

a sanidade dos ossos.

 

Quero aprender a leveza

dos prazeres comedidos,

da doce simplicidade,

sorvendo a filosofia

da felicidade serena.

 

Ataraksio en la pandemio

 

En ĉi tiuj tagoj turmentaj,

jen dezir’ reiri  tempen,

por kunvivado en Ateno,

en la Ĝarden’ de Epikuro.

Verŝajne mi liberiĝos

de l’ pez’ de ĉi tiu ekzisto,

de l' rigidec' de l’animo,

de l’ dolor’, kiu frenezigas  

la sanstaton de l’ostoj.

 

La leĝerecon mi volas

de la moderaj plezuroj,

la vere dolĉan simplecon,

trinkante filozofion

el la  serena feliĉo.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 05/03/2021.

Brazilo

Pertencimento _ Aparteno

 

Pertencimento

 

“Porque nenhum de nós vive para si”. (Paulo, Romanos: 14:7)

 

A existência de outrem

é arte, enigma

que me abastece

e esvazia.

 

Não pertenço a mim

nem a ninguém;

nem de alguém

tenho a posse.

 

Divino paradoxo:

só podemos viver

nessa infinita rede

de existências.

 

Porque tal é a Lei:

Só de Deus somos

e eternamente seremos.

Aparteno

 

"Ĉar neniu el ni vivas por si mem". (Romanoj: 14: 7)

 

L’ aliula ekzisto

estas arto, enigmo

kiu min nutras,

kaj malplenigas.

 

Mi ne apartenas

eĉ al mi mem

nek al iu ajn;

kaj ankaŭ aliulon

mi ne posedas.

 

Jen Dia paradokso:

ni nur povas vivi

en / per tiu senfina reto.

 

Ĉar tia estas la Leĝo:

nur de Dio ni estas

kaj  estos por ĉiam.

 

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 26/02/2021.

Brazilo

Abraços _ Brakumoj

 

Abraços

Nesta manhã de verão, apesar das dificuldades e dores, eu saí de casa para brevíssima caminhada até a praça ao lado do meu condomínio.

Há muitos tempo não recebo um abraço, com exceção dos beijos dos raios de sol e da alegria dos passarinhos. Hoje tive a ideia de abraçar uma palmeira que se erguia majestosa e acolhedora.

Meu braço direito esqueceu por uns segundos a intensa dor cotidiana, e eu consegui dar um abraço naquele tronco algo áspero, mas carinhoso e refrescante. Um momento mágico!

Logo pensei na relação de São Francisco de Assis com a irmã árvore.

E pareceu-me que o Poverello sorria para nós, envolvendo-nos no Seu abraço de luz!

Brakumoj

Ĉi-somere matene, malgraŭ la malfacilaĵoj kaj doloroj, mi forlasis la hejmon por tre mallonga promenado al la placo apud mia apartamentaro.

Delonge mi ne ricevis brakumon, krom la kisoj de la sunradioj kaj la gajeco de la birdetoj. Hodiaŭ venis al mi en la kapon ĉirkaŭbraki palmon, kiu staris majesta kaj bonveniga.

Dum kelkaj sekundoj, la dekstra brako forgesis pri la intensa doloro ĉiutaga, kaj mi sukcesis brakumi tian malglatan, sed ameman kaj refreŝigan trunkon. Magia momento!

Mi tuj ekpensis pri la rilato inter Sankta Francisko el Asizo al lia frato arbo.

Kaj ŝajnis al mi, ke la Poverello ridetis, nin envolvante  en Sian luman brakumon!

 

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 29/01/2021.

Brazilo

Brechó _ Brokantejo

Brechó

Quisera ter o talento de Machado de Assis para poder desvendar em palavras o buquê de sentimentos e emoções que recebeu minha alma naquela luminosa manhã de janeiro. 

Por causa da pandemia, raramente saio de casa, mas não pude recusar o convite daquela segunda-feira tão azul. Caminhando vagarosamente na amada pracinha do meu bairro, de repente parei para olhar um alegre ônibus estacionado frente às doces árvores da praça. Ele exibia prateleiras de livros, discos, objetos antigos. Uma espécie de brechó. 

Por alguns minutos meu olhar percorreu aquela feira à moda hippie. E eis que vejo ali o meu último livro de poemas bilíngues, Chão de pássaros_ Birda grundo, lançado em setembro de 2017. Novinho, uma criança de 4 anos apenas, a sorrir para o jardim urbano que gerou tantos versos. 

Perplexa, sem cerimônia, apontei o livro dizendo que eu era a autora. O vendedor sorriu admirado, quase não acreditando no meu grito. 

Bem, voltei para casa tentando definir os sentimentos. Depois minha ajudante voltou ao local para tirar uma foto do ônibus-brechó. Então o vendedor lhe disse que não venderia mais aquele livro. Pediu que ela me trouxesse o exemplar para um autógrafo. Seu nome: Zé do busão. 

Brokantejo 

Mi dezirus ekhavi la talenton de Machado de Assis por vorte malkaŝi la bukedon da sentoj kaj emocioj, kiun l’ animo ricevis en tiu hela januarmateno. 

Pro la pandemio, mi malofte forlasas la domon, sed mi ne povis rifuzi la inviton de tia bela blua lundo. Malrapide piedirante sur la trotuaro de la amata placo de mia kvartalo, mi subite ekhaltis por trarigardi gajan aŭtobuson parkitan antaŭ la dolĉaj arboj. Ĝi elmontris bretojn de libroj, diskoj, malnovaj objektoj. Speco de brokantejo. 

Dum kelkaj minutoj, mia rigardo trairis tiun hipi-modan foiron. Kaj jen mi ekvidas mian plej novan dulingvan poemaron, nome Chão de pássaros _ Birda grundo, lanĉitan en septembro 2017. Ankoraŭ freŝan, apenaŭ 4-jaran infanon, ridetantan al la urba ĝardeno, kiu ebligis tiom da versoj. 

Perpleksa, senceremonie, mi fingromontris la libron, dirante, ke mi estas ties aŭtoro. La brokantvendisto ridetis mirigite, preskaŭ ne kredante mian ekkrion. 

Nu, mi revenis hejmen cerbumante por difini la sentojn. Poste mia helpantino revenis al la loko por fari foton de la brokanteja aŭtobuso. Tiam la vendisto diris al ŝi, ke li ne volas plu vendi tiun libron. Li petis ŝin alporti al mi la ekzempleron por aŭtora surskribo. Lia nomo: Joĉjo el aŭtobusaĉo. 

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 20/01/2021.
Brazilo

Existência _ Ekzistado

 

Existência

 

Um jardim nunca é terminado.

Assim é o mundo, um jardim

a mover-se em janeiros

de pedras, dores e sonhos

de meninos escondidos

em asas de passarinhos.

 

O Jardineiro vem e cria

a poesia da vida.

Semeando sempre, tudo nutre

e com zelo amoroso cuida.

 

As rosas desabrocham

em beleza e perfume,

depois murcham e morrem.

 

Mas o Jardineiro volta,

e poda as ervas inúteis.

Torna a adubar a terra,

e a vida então se renova.

Ekzistado

 

Ĝardeno neniam kompletas.

Tiel la mondo staras, kiel

moviĝanta ĝarden’ je januaroj

el ŝtonoj, doloroj kaj revoj

de kaŝitaj knaboj en birdflugiloj.

 

La Ĝardenisto venas kaj kreas

la poezion de la vivo.

Ĉiam semante, Li ĉion nutras

kaj kun am’ prizorgas.

 

La rozoj de l’ garden’ floras

en beleco kaj parfumo,

poste ili velkas kaj mortas.

 

Sed revenas Ĝardenisto

por la fiherbojn tondi,

renutradi la grundon,

kaj do vivo renoviĝas.

Maria Nazaré Laroca

Juiz de Fora, 03/01/2021.

Brazilo

Súplica de Natal _ Kristnaska petego

 

Súplica de Natal


Depois de infinito tempo,

minh’alma enfim se renova,

e vem vos rogar um presente

sem acesso até agora:

que meu coração se transforme

em manjedoura de amor

sacrário vivo de luz,

e vos receba Jesus!



Kristnaska petego


Post ĉi senfina tempo,

l’anim’ fine renoviĝas,

kaj volas petegi donacon

nealireblan ĝis nun:

ke mia koro ŝanĝiĝu

en staltrogon el amo,

vivantan sanktejon el lumo,

kaj vin akceptu, Jesuo!

Maria Nazaré Laroca
Juiz de Fora, 20/12/2020.
Brazilo