Utopia _ Utopio

Utopia

O poeta continua

a acalentar a pedra nua

da existência inquieta,

até sangrar o silêncio

de futuros estúpidos

que devoram lírios.

Mas a pedra é rio

que desliza lesto

no universo: alma

da indispensável

utopia. 

Utopio

Poeto daŭre nutras

la ŝtonon nudan

de malkvieta  ekzisto,

ĝis  sangu silent’

de stultaj estontoj

kiuj liliojn voras.

Sed la ŝton’  riveras

kaj  pluglitas lerte

tra l’ univers’: animo

de l' utopi' necesa.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 23/09/2013.

Posse _ Posedo

Posse

O filho vem de férias,

Organiza o vazio,

E vai embora um dia.

No quarto dorme ainda

Seu perfume preferido,

E o coração da mãe

É só dor que sangra.

Preciso reaprender o verbo ter:

Desvendar a impermanência

De sua semântica.

Porque não perderei

O que nunca tive, apesar

Da oferta das estrelas...

Eu não tenho nada:

Nem mesmo este corpo

Que habito à espera

Da hora da partida.

Posedo

Filo venis ferie,

Organizis malplenon

Kaj iam foriris.

En la ĉambr’ ankoraŭas

Lia parfum’ preferata

Kaj la kor’ patrina sangas

Pro dolor’ senfina.

Do mi nepre eklernas

La verbon havi kaj

Malkaŝas ties efemeran

Semantikon.

Tial mi ne tion perdos,

Kion mi neniam havis,

Malgraŭ la stelposedon…

Ja mi havas nenion:

Eĉ ĉi tiun korpon,

En kiu mi loĝas.

Mi atendas nur

La ĝustan alvokon

Por eliri.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 16/09/2013.

Lúdica _ Ludema

                            

 Lúdica
                                    

A gaivota acrobata

Desenha a alegria

Na paisagem verde-azul.

 

Solitária, ela capta

Meu olhar em zoom

Extasiado.

 

E a gaivota dança,

Planando com leveza;

Ora mergulha e se lança

Flecha sem endereço...

 

Ora parece um brinquedo

Sob remoto controle

Em mão hábil de criança.

 

Mas ela se foi de repente

Em busca de outro cenário,

E minh’ alma ainda sente

O gosto da liberdade,

Presente que me deixou.

 

(Poema premiado no Concurso Nacional de Poesia Silvestre Mônaco

Niterói – RJ   2010.)

 

 

Ludema   

                                 
       
Mevo akrobatas

Kaj ĝojon pentras

Sur la pejzaĝ’ verdblua.



Soleca, ĝi kaptas

Mian rigardon

Ekstazan.




Kaj la mevo dancas

Gracie ŝvebante;

Jen ĝi maren ĵetiĝas

Jen aeren kiel

Sago senadresa...



Nun ĝi aspektas ludil’:

En lerta infanmano

Per fora komando.



 Sed subite ĝi forflugis

 Serĉante alian scenejon,

 Sed l’ anim’ ankoraŭ sentas

 La guston de libereco,

 Regalon neforgeseblan.
 


   Maria Nazaré de C. Laroca

  Juiz de Fora, 15/09/2013.



(Poemo premiita en Nacia Poezio Konkurso “Silvestre Mônaco” - Niterojo - RJ- 2010; kaj esperantigita de mi la 15-an de Septembro 2013.)

Futebol _ Futbalo

Futebol

Futebol é paixão 

Mais que nacional, é devoção.

O torcedor encarna o time,

O coração desdobrado

Na dança imprevisível

Das pernas em guerra,

E explode o orgasmo insofrido

Do gol, em delírio, e sofre

Na derrota a morte viva.
.

Futbalo

Futbalo estas pasio

Pli ol nacia, pieco:

Fervorul’ fariĝas team’.

La koro disfalditas,

Dum la ekscita danco

De l’ kruroj en milito

Kaj ĝi orgasme eksplodas

Pro l’ gol’ ekstaze kaj suferas

Morton vivan kiam team’ fiaskas.


Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 13/09/2013.

Poesia cotidiana _ Ĉiutaga poezio

Poesia cotidiana

Poemas são estrelas aladas

Que vêm pousar no meu ombro

À espera da vez de desfiar a voz.

Mas também me visitam versos

Em fila, a desfraldar bandeiras

Que gritam as misérias do mundo.

A esses não dou guarida: indico

O caminho guloso da mídia,

E, assim, decantar a dor não tento:

Prefiro conversa de passarinho

E cheiro de flor que viaja no vento.

Ĉiutaga poezio               

Flugilhavaj steloj poemas

Kaj venas sur mian ŝultron

Por ekparoli siatempe.

Aliaj versoj min vizitas,

Ekaperas ĉe la rondo,

Svingante flagojn vice

Kontraŭ  mizerojn de l’ mondo.

Sed ĉe mi rifuĝej’ neeblas,

Do tuj ilin mi disdonas

Al l’ amaskomunikiloj avidaj.

Tiel pri dolor’ mi ne kantas:

Birdbabilon mi preferas

Kaj odoron de floroj flugantan en vento.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora 12/09/2013.

Memórias _ Rememoroj

Memórias

Quando era criança,

Tocou-me a vida impecável

De Thérèse de Lisieux

Ou Santa Teresinha.

 

Então decidi ser santa...

Até fiz primeira comunhão

Em cerimônia na escola,

Com medo de ferir a hóstia,

Em êxtase também por causa

Da veste branca rendada.

 

Desejei tornar-me freira,

Sem alarde ou circunstância,

Mas ninguém soube até hoje.

 

E quem sou, digo sem pena:

Nem santa, doida ou profana;

Aspirante a poeta apenas.

Rememoroj

Kiam mi estis infano,

Min tuŝis la virta vivo

De Thérèse de Lisieux    

Aŭ Sankta Terezinjo.

Do mi decidis sanktiĝi ...

Kaj mi eĉ komuniiĝis

Ĉe lerneja ceremoni’,

Timante vundi hostion,

Ankaŭ ekstaze pro l’ vestaĵ’:

Mia punta robo blanka.

Mi revadis monaĥiniĝi,

Sen fanfar’ aŭ cirkonstanc’’,

Sed pri tio neniu eksciis.

Kaj mi estas tiu, kiu trumpetas:

Nek sankta, fola aŭ profana;

Nur je poet' aspiranto.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 10/09/2013.

Maskoj

γνῶθι σεαυτόν

Por komponi vivbaladon

Tra l' eraoj, kiom da aroj

Da tavoloj necesas

Por priskribi l’ animon?



Kiom da maskoj por maski

La di-fajreron internan

Oni malkovrus per memkono?

Nu, jen la spegul’!

Demetu ni la maskon!

Laŭ sokrata instru’!



Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 08/09/2013.

Elefantoj

http://www.youtube.com/watch?v=6egom_ADs9I

Gapas la tuta homaro

Al la funebra adiaŭo:

Ĉar amas’ da elefantoj

Omaĝis al Lawrence Anthony.

La koroj de l’ elefantar’

Unutonis dum vojirad’.



Post dutaga troto lanta,

La bestoj pelataj de am’

Kondolencis pro la morto

De la plej fidela amik’...

Kiel ili eksciis pri tio?



Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 05/09/2013.

Infero

“L'enfer, c'est les autres.” Huis clos - Jean-Paul Sartre

“Infero estas l’ aliuloj.” Huis clos - Jean-Paul Sartre

Interna pejzaĝ’ korŝira:

Jen baraktas homoj

En mensa ŝlimej’

Kaj muldas inferon tie,

Kie ili volonte vivas.

Do malpravas Sartre,

Ĉar l’ infer’ ne aliulas...

La filozof’ tamen asertas, ke

Hom’ kondamnitas al liber’...

Tial danteca infer’ ne estas:

L’ esper’ ŝlosilas.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 04/09/2013.

Imaginação _ Imagemo

"L'homme n'est qu'un roseau, le plus faible de la nature; mais c'est un roseau pensant.” (Blaise Pascal)  

Imaginação  

    "O homem é apenas um caniço, o mais fraco da natureza; mas é um caniço pensante."

      (Blaise Pascal)

Caro Pascal,

Sou bem mais

Que um simples

Caniço pensante:

Tubo uniforme,

Que come, bebe

E dorme.

Meus braços

Têm vocação

Para asas,

Mas é a alma

Que voa.

Imagemo

                     "Homo estas la plej malforta kano en la naturo, sed li estas kano pensanta."
                                                                                                        (Blaise Pascal)

Kara Paskal’,

Mi estas multe pli

Ol simpla

Pensanta kano:

Tubo unuforma,

Kiu manĝas, trinkas,

Dormas...

Miaj brakoj

Denaske

Flugilemas,

Sed estas nur

L’ anim’ kiu flugas.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 02/09/2013.

Preta

Spite l’ uraganon,

Mi aŭskultadas la ostojn

Ĉar la spin’ knaras.

Vivu kaj lasu vivi,

Panjo, la filo diris.

Mi poeme rondvojas

Kaj la akson de mia mi’

Bonŝance mi trovis.

La mond’ estas merkat’,

Kiu min naŭzas, tamen

Mi trinkas la kolorojn

De l’ malavara natur’;

Geamikojn mi havas:

Jen plezur’ senpaga.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de For a, 1º/09/2013.

Mistero

                   

                                                                     Al Adélia Prado

Sur la dia orbito

Dialogas Poezio

Kaj Poeton Di’ allogas:

Poemoj aŭroras.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 28/08/2013.

Escolha _ Elekto

Escolha


De argila meu frágil corpo

Tal como o teu é tecido:

De água, terra, madeira,

Metal, mistérios de fogo.

Por isso “os corpos se entendem”,

E “as almas não”, diz Bandeira.

A alma é flama que sonha

Com outra compartilhar

Inquietudes, enganos,

Enlevos, perplexidades.

Por isso “os corpos se entendem”,

E “as almas não”, diz Bandeira.



Elekto


La korp’ el argil’ fragila

Plektita kiel la via

El akvo, lign’ ankaŭ ter’,

Metal’ kaj fajro mistera.


Pro tio Poet’ avertas:

Korpoj interkompreniĝas

Tamen tute ne l’ animoj.


L’ animo flamas kaj revas

Kunhavigi kun alia

Malkvietecojn, trompiĝojn

Kaj raviĝojn kaj miregojn.


Pro tio pravas Poeto:

Korpoj interkompreniĝas

Tamen tute ne l’ animoj.

Maria Nazaré de C. Laroca

Juiz de Fora, 26/08/2013.