Lâmina
Só tenho agora
a lua nova:
sorriso em lâmina
de Mona Lisa
no crepúsculo
de ausências
doendo.
Klingo
Mi havas nun
nur la novlunon:
rideton klingan
de Mona Lisa
ĉe krepusko
de dolorantaj
forestoj.
Maria
Nazaré Laroca
Juiz
de Fora, 12/08/2021.
Brazilo
8 comentários:
Tre frapanta metaforo: rideto klinga!
Sinuaj kaj misteraj versoj tute similaj al la fazoj de la luno...
Bele!
Gostei de seus poemas , porque eles trazem leveza, alguma coisa de bom. Para mim são um bálsamo.
"Sorriso em lâmina" é um ótimo verso!
Kie oni malplej suspektas, tie senespere oni trovas ĝojigan surprizon. Tiel ŝajnas esti la malvarma luno ridanta. Ĝi montras, ke ĉio pasas, eĉ per "dolorantaj krepuskoj" oni antaŭrigardas lumajn matenojn.
Kara Nazaré, mi laŭdas la delikatan omaĝon al tiu mistera rideto el la kosmo, ĉiam defianta nin pri la kialo de la ekzisto. Gratulon!
Rideto klinga de novluno okulfrapas la misteron de Mona Lisa. Silento restas.
Postar um comentário